Als ik de moeite doe om in de huid van een "migrant" te kruipen en de ideale en perfecte gastheer wil zijn van wie elke gast droomt… wat word ik dan? Word ik dan iemand anders? Of blijf ik gewoon mezelf, maar dan in een positieve versie? Is dat dan een kwestie van coaching of marketing? ....
Een "positieve" kijk op migratie komt erg naïef over, om niet te zeggen uitgekiend en verre van authentiek. Zo’n “positieve” kijk zou zelfs een uitdrukking kunnen zijn van subtiele berekening, toch?
Gaat het erom “migratie” te benaderen volgens indicatoren die een idee geven van mijn waardering of die van mijn gasten? Of is het een goed ingeburgerd systeem om de waarde van de mens en zijn parcours te bepalen in verhouding tot de "markt", de economie of de migratie?
Een positieve kijk op migratie komt er dan op neer migratie te zien als een “eugenistische” uitdaging waarbij de migrant met de beste garanties, beloften of troeven de voorkeur geniet van het gastland. Wat een gevaarlijk programma! Wat een vreemde verbintenis!
Zou het niet beter zijn om onze migraties gewoon samen te beleven, zonder berekening, los van enig verwacht ideaalbeeld?
Sophie
